İnsanlar aynaları yalnızlığa terk etmiş
Oysa en çok insan içindir ayna
Şarkı dinleyicisiz
Ve şiirler kimsesiz
Ama yine yine de
Yokluğun bende varlık
Ne çukur ne de tümsek
Ne yüksek ne alçaklık
Seni ben benden fazla istiyorum bu böyle
Benim kadar istemeyene yazık
Kuş genelde kafese yalnız konur
Uçmayı unutur ve
Unutur karşı cinsin tüm çekiciliğini
Dışardaki neşeli cıvıltıdan
Eser yoktur kafeste ötüşünde
Ağlar durmadan ağlar
Şairden başka herkes
Zevk alır dinlemekten
Yaralanır yararlık
Seni ben senden fazla istiyorum hal böyle
Senin yokluğun bende topraktan somut varlık
Kayıt Tarihi : 2.12.2006 18:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Numan Ekşioğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/12/02/yoklugun-bende-varlik.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!