Öfkemin kafesinde dilleniyor hüzün
Mayalı yangınların kollarında hayat
Kanat açıyor kuşlar rüzgârın ötesine
Dillerindeki çığlığı yağmurlar öpüyor
Alaz bir sevda ıstırap içinde yanıyor
Mahur bakışlarının camdan kulesinde
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi