Yokluğun Arasında İnce Çizgi

Bir sabah sessizliğe uyandım.
Pencerenin önünde durmuş, gökyüzünü
izliyordum…
Gökyüzü griydi, ama içimdeki boşluk daha
renksizdi.
Bir şey eksikti.
Adını bildiğim ama telaffuz etmekten
korktuğum bir eksiklik…
Sen.
Sesini son kez ne zaman duyduğumu
hatırlamıyorum.
Ama hâlâ kulaklarımda yankılanıyor.
O gece, o veda, o eksik kalan cümle…
Sanki biri zamanı orada durdurmuş da
Ben hep o anın içinde yaşamaya mahkûm
edilmişim.
Bir sokak lambasının altındayız.

Sen bana gülümsüyorsun, ben sana
bakmaya doyamıyorum.
Ellerimiz birbirini bulmuş,
Zaman durmuş sanki…
İçimden “İşte bu an” diyorum,
“Ömür boyu saklamak istediğim an bu.”
Ama o an da gitti.
Seninle birlikte çekip gitti.
Ve şimdi o sokak lambası,
Her gece aynı saatte yandığında,
Bana göz kırpıyor.
“Kaybettin…” der gibi.
Biliyor musun?
Kimi zaman sana kızıyorum.
Beni böyle yarım bırakmaya ne hakkın
vardı?
Gülüşünü içime yerleştirip
Gidişinle sessizlik bırakmak ne demekti?
Ben hâlâ oradayım.
Gittiğin günün sabahında,

Aynı fincanda kahve içiyorum,
Aynı şarkıları çalıyorum radyoda.
Sen yoksun ama ben seni yaşıyorum.
Bir ormanda yürüyorum.
Yaprakların arasından süzülen güneş,
gözlerimi kamaştırıyor.
Ağaçlar sana fısıldıyor gibi.
“Unutma” diyorlar,
“Unutamazsın zaten.”
Toprak kokusu…
Bir zamanlar birlikte yürüdüğümüz patikaları
anımsatıyor.
Ayak izlerin yok belki, ama hislerin var.
Bir yaprağın titreyişi,
Bir rüzgârın kulağıma fısıldadığı o sessiz
“gel” çağrısı…
Zamanla anladım.
Senin yokluğun, aslında benim varlığımın
kanıtı oldu.

Seni sevmek;
Kaybettiğim halde hâlâ içimde
taşıyabilmekti.
Aşk, bazen kalmak değil, gidememekti.
Canlısın.
Çünkü hâlâ içimde kıpır kıpır bir yerdesin.
Her yeni gün, sana dair bir şeyle
uyanıyorum.
Bir rüya, bir sözcük, bir nefes…
Ve ben bu ince çizgide yaşıyorum.
Ne seni bırakabiliyorum,
Ne de seninle bir daha yaşayabiliyorum.
Yokluğunla barıştım mı bilmiyorum.
Ama seni yokluğunla da seviyorum.
Sessizliğinle, hatıranla, eksikliğinle…
Sen artık bir insan değil,
Bende kalan bir his,
Bir şiir,
Bir yara izi gibisin —
Geçmişi unutturmasa da, yaşadığımı
hatırlatan.