Sanki Nazım Hikmet in günlerini yaşıyorum. Zindan dan Mehmed’e mektupları yazar misali.
Dünya bana zindan oldu ondan mı.
Ne sana kendimi acındıracak bir kelime yazarım ne de sığınacak bir liman olduğunu bu amansız fırtınanın uzağında.
Tüm çabalarım fırtınayı uzaklaştırıp pırıl pırıl bir güneşin aydınlattığı bir limanda tekrar gözlerine bakıp seni sevdiğimi gözlerimden okuma imkanını sana verebilmektir.
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü