Yokluğun Acıdır Şiiri - Kazım Gök

Ihlamurlar çiçek açmış bahçedeki hanımeline nispet
Burnum bir daha koku alır mı bilmem artık kısmet
Limon çiçeği sırada bekliyor kolonya olmaya namzet
Yokluğun acıdır kokunu hissedince hemen hazzet

Acırım öksüz yitik sevdalarım kaldı kimsesiz
Arayan soran olmaz hiç çığlık duyanlar sessiz
Gücüm yetmez gönlüme aklım artık basiretsiz
Yokluğun acıdır yalnız kaldım ben şimdi çaresiz

Sensiz nefes alamam sanırdım ölürdüm sessiz
Yok olamadım içime işlemişsin yaşadım sensiz
Ben vurgun yedim sensiz sen yaşadın mı bensiz
Yokluğun acıdır sen neredesin kaldın mı eşsiz