Yokluğun Şiiri - Abdullah Atay

Abdullah Atay
407

ŞİİR


4

TAKİPÇİ

Yokluğun

Bakışların anafor
Çekti beni içine
Yokluğunu bana sor
Küstün hiç mi hiçine…

Ben sevdim eller aldı
O gidiyor gücüme
Hüzünler bana kaldı
Benim bunda suçum ne…

Sana olan özlemim
Gün geçtikçe büyüyor
Ufka dalan gözlerim
Mehtabı,sen görüyor…

Çekip gittin ansızın
Şimdi artık yarsızım
Sensiz inan geçmiyor
Canevimde yar sızım…

Kırıldı sustu sazım
Sensizlikle yalnızım
Sebepsiz ayrılıkla
Mecnundan ben farksızım…

Bu âlem senle başka
Yazık oldu bu aşka
Şimdi kaldım bak artık
Hayalinle baş başa…

Bırakıp gittin ele
Gözyaşım döndü sele
Biçare garip gönlüm
Yenik düştü ecele….

Abdullah Atay
Kayıt Tarihi : 2.7.2006 22:18:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Nuray Kara
    Nuray Kara

    Bu sekilde dortlukleri okumak cok hos..

    Kalemine ve yuregine saglik

    Cevap Yaz
  • Nurdan Ünsal
    Nurdan Ünsal

    Gelenekselle modernin birleşmesi ancak bu kadar güzel olabilir...Kutlarım saygıyla ustayı...Nurdan Ünsal

    Cevap Yaz
  • Gülser Avar
    Gülser Avar

    Çözümsüz hiçbir sorun yoktur diye düşünürdüm.Ama çaresizlik başka.Yüreğinize sağlık.Kutlarım.

    Cevap Yaz
  • Bahri Yıldırım
    Bahri Yıldırım

    Yokluğun çekmek,dayanmak ne zor şeydir değil mi öğretmenim. Ölümlere eş değerdir bazen. Türkü tadında dizeler. Yüreğinize sağlık

    Cevap Yaz
  • Cumhur Karaca
    Cumhur Karaca

    Yoklukların olmama ihtimali vurur seveni.. Aynı coşkuyu yeniden yaşamamak, teni, kokuyu hissetmemek.. Bazen kaleme can veren duygular, adı yokluğu olunca tıkanıyor, düğümleniyor.. Benim şu an yazamadığım gibi.. Tebrikler. Cumhur Karaca

    Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (6)

Abdullah Atay