Yokluğun Şiiri - Okan Tuğrul Alpargun

Derin bir nefes aldım
İçerim yandı,
Sonra bir daha bir daha
Alışkanlığım oldu yokluğun
Oysa alışkanlıklardan nefret ederdim..
Yokluğunu bir kez daha içime çektim
Canım yandı,
Bir kaç damla canıma aktı
Mevlam sen büyüksün dedim
Nasır tutmuş yüreğimle emekledim
Ardından tay taya başladım
Sonrada tutunmadan yürümeye
Ve koşmaya...
Yeniden başladım yaşama
Saçlarını ördüm tek tek
Her birinin ucuna mavi boncuk taktım
İçmeden sarhoşluğum bitti çoktan
Şarabım,hancım yok artık,
Senin sarhoşluğundan
Bir sela ile uyandım
Dizlerinde ki tatlı uykumun
Tatlı mayhoşluğuyla
Dilim döndüğünce sana bu şiiri yazdım...