Yokluğun Şiiri - Seher Aydın

Saat gecenin üçü
Yine sabahlamak kaldı payıma
Ve yine gözyaşı ortak oldu yalnızlığıma
...
Ellerin olsaydı diyorum
Sıcacık ellerin olsaydı yanımda
Ve sonra gözlerin geliyor aklıma
Derinliğinde kaybolduğum gözlerin
....
Hayal kurmaya başladım yine
Ne kadar tutmaya çalışsam da kendimi
Sen mi yoksa sensizlik mi bilemedim
İkisinden biri
Çalıyor kapımı gecenin bu vakti
...
İçimde uyuttuğum bir sevda var
Sen ne zaman bana yaklaşsan
O hemen uyanıyor
Şitt! Sessiz ol uyanmasın
Onu uyutması zor oluyor
...
Ve o sevda ne zaman uyansa
İşte bu vakte kadar beni uykusuz bırakıyor
...
Farketmiyor artık benim için
Ne sabah ne akşam
İkisinde de yoksun
İkisinde de yaralıyor yokluğun
...
Üçe beşe kadar uykusuz kalmışım
Ne yazar
Mükafatı olmayacak ki uykusuz kalmışlığın
Akan gözyaşların mükafatı olmayacak
Ben biliyorum bu gönül nasıl yandıysa
Daima öyle yanacak
....
Alıştım artık
Boynum bükük, yüreğim yaslı
Sokaklarda dolaşmaya
Ve alıştım yokluğuna
En acısı da ne biliyor musun
Alıştım artık
Hiç gelmeyeceksin düşüncesiyle yaşamaya