Yokluğun Şiiri - Veyis Kesgin

Yokluğun yok ettikçe benliğimi,
Bir çığ gibi büyüyorsun gözlerimde,
Üstüme çöken sislerin içerisinde,
Kayboluyorum var olan hayallerine doğru.

Kendi kanlı yağmurlarımda yıkanıyor,
Kendi çağlayan nehirlerimin sellerini coşturuyorum,
Kendi kuytuluklarımda akıp gidiyor um,
Seni düşünüyorum yokluğunda var olanlarla.

Kendi gecelerimde kayboluyorum yıldızlarımla,
Gaf dağlarını aşıyorum,ulaşıyorum güneşlerine,
Senin için sana dökülüyor,
Gözlerimden ve de kalemimden kanlı yaşlar.

Yokluğunla büyüyor hasret yangınları,
Yok oluyor yokluğunla yanan yüreğim,
Sevdanın ateşleri dağlıyor sinemi,
Arsızca kanıyor sırtımda kahpeliklerin vurgunu.

Sana doğru geliyorum yok olanlarımla,
Seni düşünüyorum yokluğunda var olanlarınla,
Ölesiye özlüyorum,ölmeden yok oluyorum kendimde,
Sana,senin için varlığınla varlığım.