Yokluğun Şiiri - İsmail Demirel

Yokluğunun ıslak kokusu bendeki varlığını
her gece katlederek faili meçhul bir
cinayete yol açıyor.
Dağılıyorum ben,umutlarım kanıyor
Acımdan konuşamıyor hayallerim
Gidişin hayal kırıklığına yol açıyor
Şiir oluyorsun bazen
Bütün mısraların ayrılık kokuyor
Sonbaharı anımsatıyor gözlerin
Ben yaprak yaprak dökülüyorum
Üzerimize dökülen yağmurlar
Sırılsıklam bir aşkı gösteriyor
Yarınlar zaten tehlikeli
Geçmiş zamanın öznesi kadar
Gereksiz umutlar kalbimde yaşıyor
Sen gelmesen bile
Bu şair her zaman seni bekliyor