Yokluğun Şiiri - Mustafa Öztürk 8

Gecenin deminde büyür hasretin
Demlenir yokluğun dudaklarımda
Birkaç şarkı mırıldanırım sonra susarım
Yok olur yokluğun uykularımda...

Uzatsan elini tutamam düşerim
Gün gelir dünyadan ben de göçerim
Ne ektim bilmem, neler biçerim
Dert olur yokluğun mezar taşımda...

Yanlışı doğruyu bilmem, bilemem
Yolun sonundayım, dönüp gelemem
Kazındı yüreğime artık silemem
Kaybolur yokluğun üstüm başımda...

Yaşarken ölmeyi öğretip gittin
Ağlarken gülmeyi öğretip gittin
Yalandan sevmeyi öğretip gittin
Zehrolur yokluğun gözüm yaşında...

Unutmak zor oldu ancak unuttum
Gözyaşımı sildim, sonra kuruttum
Gönlümü sonsuza, sonsuza dek uyuttum
Çırpınır yokluğun rüyalarımda...

- Mustafa ÖzTürk