Yokluğun Şiiri - Şairin Sesi

Neye üzülsem, senin yokluğuna ağladım,
Her acı, senin eksikliğinle büyüdü içimde.
Sustukça çürüdü kelimeler,
Söyledikçe boşluğa düştü sesim.

Geceye sığmayan bir karanlık gibi,
Gözlerimde eksilmez bir gölgeydin.
Ne zaman düşsem dizlerimden değil,
Yüreğimden kanadı yaralarım.

Bir ismin vardı, artık anılmayan,
Bir yüzün vardı, zamanın örttüğü.
Bir sesin vardı, rüzgârda kaybolan,
Ve bir hikâyemiz vardı, tamamlanmayan.

Sensizliğin diliyle konuştu hayat,
Özlemek kadar ağırdı her nefes.
Sana değil belki ama,
Senin yokluğuna çok yenildim.