Yokluğun Şiiri - Mustafa Muho

Zaten koskoca bir aşkı bizzat ziyan ettim,
Her sabahın ayazında bıraktım seni,
Bir zamanlar sıcacık ellerinle dokunduğun kalbimi,
Artık rüzgârın savurduğu yapraklar gibi sürüklerim.

Şehir suskun, gölgeler ardında bir ses,
Adını fısıldıyor rüyalarımda kaybolmuş heves.
Bir bakışınla filizlenen o büyük aşk,
Ellerimde paramparça, sessizce eridi.

Sözlerin, iz bırakan bir ok gibi ruhuma saplanmış,
Geçmişin kırık dökük yollarında unutulmuş hayaller.
Bana kalan, senin yokluğunda büyüyen bu boşluk,
Ve her gece içimde yankılanan yalnızlık.