Yokluğun Şiiri - Alparslan Aydın

Yokluğun mengene sıkar canımı
Yokluğun yolumda bir duvar gibi
Paramparça eder her bir yanımı
Beynimi kemiren canavar gibi.

Yokluğun ruhumda doğmayan güneş
Yokluğun kıyamet, biter insanlık.
Yokluğun yedi başlı devle güreş
Yokluğun ömrüme zifir karanlık.

Yokluğun lal olmuş bülbül, solan gül
Yokluğun tersine akan bir nehir.
Koca bir yangından arda kalan kül
Yokluğun depremle çöken bir şehir.

Yokluğun gitmeye büyük bahanem
Yokluğun hayata bir deli isyan.
Yokluğun dünyada yakan cehennem
Cevabı olmayan zor bir imtihan.

Yokluğun, bedeli büyük günahın
Tövbe kapısında asılı kilit
Ne vahın sırası ne vakti ahın
Yokluğun içimde tükenen ümit.