Yokluğun Şiiri - Ümit Dede

Biz her hâlimizle güzeldik, çiçektik.
Birbirimizi deliler gibi severken ayrılanların diyarına
karıştık.

Kalabalıkların yalnızlığında kaybolmak isteyen, aşk suçu
işlemiş bir firari gibiyim.
Aklımın ucundan geçmezdi hiç, kendimi affedemeyişim.

Hep üstesinden geldim bu hayattaki açlığın, uykusuzluğun,
kahpeliğin, puştluğun…

Umursamıyor sanma!
Gel gör ne hâldeyim.
Delik deşik etti kalbimi, günbegün beni öldüren yokluğun.

(Kabukları Vardır Salyangozların)