Yokluğun Şiiri - Durgam Özer

Geceden geceye üredi yokluğun ben tükendikçe
Yalınayak yürüdü umutlarım sivri çakıllar üstünde
Kınalar yaktı gözlerime sensizlik hissedildikçe
Ve boşanmadı sellerim hiç

Bir kırılmaz erkeklik gururu perdesinden
Hiç “DUR” denmedi gidenlere: tutuldu diller
Sende bir önceki gibisin
Bir sonraki de senin gibi olacak
Kadere bir isyan vardı içimde çaresizce
Umutsuzca bitiverdi

Oysa kalkan yumruklarım beni ezdi hep
Oysa hep içimi ıslattı pınarlarım
Nedense hep beklendi gidenler: küllenmiş duygularla
Ama hiç peşinden konuşulmadı gidenin
Bir kırılmaz erkeklik gururu zincirinden