Yokluğun Şiiri - Emrah Kurt

YOKLUĞUN
Gülüşünü düşündüm
Gece düşümde gördüm
Bir hasret ki yokluğun
Duvarlarını kendim ördüm

Hayalini kurdum yine
Gerçeğini aramadan
Yokluğun tek sığınağım
Hiç yapamam uğramadan

Artık alıştım yokluğuna
Senden alâ sırdaş bana
Söz etmez takar koluna
Gece gündüz yoldaş bana

Sevgi, saygı, sabır, güven
Hepsini çaldın kalbimden
Seni sensizde yaşarım ben
Yokluğun vefalı senden

Bende birşey bulmasanda
Sanki heran kolumdasın
Varlığınla olmasada
Yokluğunla koynumdasın

Kurbanıyız ikimizde
Zamansız ayrılığın
Yeter bana yokluğun
Senin olsun varlığın
1999 / Köy