Yokluğun Şiiri - Ömer Kadan

Yokluğun bir ok gibi saplanıyor bağrıma
Nedensizdi gidişin o gidiyor ağrıma
Cevap bile vermedin benim onca çağrıma
Bir bütündük seninle şimdi düştüm yarıma

Bu nedensiz gidişin bir sebebi olmalı
Bildiğim gülen yüzün hiç bir zaman solmadı
Karardı hayatım sensiz güneş doğmadı
Önceden ikimizdik şimdi biri kalmadı

Hasretine bilmem nasıl dayanır bu yürek
Enkazım çığ gibi neylesin kazma kürek
Zaman çarkı dönmüyor çalışmıyor zemberek
Ölmeden mezara girmek tamda bu olsa gerek

Yokluğun dayanılmaz acı bir zulüm
Sigaranın ucunda yanan bir külüm
Neredesin kokunu özledim gülüm
Belki de görmeden gelecek ölüm