Yokluğun Şiiri - Hasan Mert

Tutuştu bir alev gibi
Sinemde yandı yokluğun
Kapkara bir duman gibi
Üstüme sindi yokluğun

Sen gittin hatıran kaldı
İçimde narın yakıldı
Dertler üstüne yıkıldı
Omzuma bindi yokluğun

Kim varsa vuslata talip
Görmedim geleni galip
Gamlı baykuş gibi gelip
Dalıma kondu yokluğun

Diledim her gün Mevla'dan
Ser çıkmasın kavuşmadan
Gökler yarılıp semadan
Haneme indi yokluğun

Diledim görmek bir kere
Kavuşmak kaldı mahşere
Ne ışık var ne pencere
Zindana döndü yokluğun