Yokluğun Şiiri - Şiwan Ali Yılmazdağ

Yokluğun
Her can gider bu dünyadan sen al canımı Azrail gelmeden,
Halka- i zülüfüne tak beni Eyle beni son nefesten.
**
Kalmadı hoşum aklım gençliğim gitti elden,
Hurşit- i ruhsarın yakıyor alsın canimi alsın benden.
**
Yokluğunda Volkan sarar ser ta ser her yanımı,
Nefesim kesiliyor sen yokken kefene kim sarsın beni?
**
Cefa karım işte öldüm müjganın kılıcıyla,
Mezarımda bile isminle telkin ettiler beni.
Şiwan ali Yilmazdağ