Yokluğun Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Tadı-tuzu yok senden uzakta sabahların,
Güneşler ağlayan gözlerime iğneli fıçı,
Soluduğum havada boz-bulanık bir lezzet,
Reçine kokuları iplik iplik sökülmüş rüzgardan,
Deniz inkar edip duruyor yosun kokusunu,
Taş taşa benzemiyor, kuş kuşa,
İniş inişe benzemiyor senden uzakta,
Yokuş;
Yokuşa.

Senden uzakta tadı-tuzu yok ekmeğin-aşın,
Oturmanın, kalkmanın, yürümenin, çalışmanın
Ve zevk almanın yaşadığından
Akıntıya baştutan bir alabalık gibi.
Gereği kalmıyor senden uzakta
Çiçek çiçek açmanın,
Buhar buhar tütmenin,
Bülbül bülbül ötmenin gereği kalmıyor,
Yüreğim bile elimin altında
Yürek gibi
Vurmuyor.

Yokluğun varlığından etkili, anam-babam,
Yıkılası hanemde gezinip duruyor yoklukların;
Bir yokluğun oturmuş bakıyor bir koltıktan,
Bir yokluğun pencerelerde,
Gözyaşları içinde bir yokluğun, hıçkırıyor,
Bir yokluğun
Sanki beni daha yeni görüyormuş gibi
Bakıyor.

(BİR ESİNTİLİ KUŞLUK VAKTİ isimli Serbest Şiirler înden > 69-70/100)