Yokluğun Şiiri - Mehmet Boran

Yokluğun eksiltmeliydi insanları.
Beni boşver...
Anneni mesela...
Babanı...
Kardeşlerini...
Yoksa aşk dediğin şey, yeşil parkamda çeyreklik.

Yokluğun eksiltmeliydi insanları.
Beni boşver...
Başka bir sevgilini mesela...
Acemi aşıklarını...
Yoksa aşk dediğin şey, yeşil parkamda çeyreklik.

Yokluğun anadan üryan bırakmalıydı birilerini.
Beni de dahil et...
Bunca çaba, bunca gayret...
Şah damarım, nefesim kesilmeliydi.
Yoksa aşk diye sunduğun şey, yeşil parkamda çeyreklik.