Sancılı bir bakirenin doğumu gibiydi
Yokluğun...
Adını binlerce kez bellettim
Bu ıslak, dilsiz kaldırım taşlarına
Derisi yüzülmüş Nesimi gibi
Hırkasız ıslandım gözlerimin yağmurunda.
Ama işte aşktı bunun adı
Yani sevginin varlığı, sevgilinin yokluğuna yetmiyorsa
Aşk oluyordu adı...
Gözlerin bir düş
Yüzün acı bir gülüş gibi yadımda
Sevgilim, karanfil kokulu yoksulluğum
Sevgilim, karanfil kokulu yok’sunluğum
El etsem de göz etsem de uzak iklimlerindeyiz
Yaşamın...
Avni Dağtekin
Kayıt Tarihi : 15.5.2019 02:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!