Yokluğun Şiiri - Faris Özyıldırım

Gülmeyen kadere inat kalsaydın
Gittiğin günlere aktı yokluğun
Sineme yaslanıp düşe dalsaydın
Hasretin nar oldu yaktı yokluğun

Beklentim kalmadı yarınım doldu
Benim yarınlarım dünlerim oldu
Umut çiçekleri zamansız soldu
Goncayı dalımdan söktü yokluğun

Halimi sorma hiç senden beterim
Sen yoksan eğer ben zaten biterim
Sana yel değmesin derde yeterim
Gece kabus oldu çöktü yokluğun

Unutursun dedin beni zamanla
Unutamadım ben ne olur anla
Kara bir buluttan süzülen kanla
Gözümde kanlı yaşı döktü yokluğun

Uzaklar saklamış dağın ardına
Varamadım senin gönül yurduna
Hasretle kavruldum düştüm derdine
Göz ucuyla son kez baktı yokluğun