Yokluğun Şiiri - Sinan İncel

Yaptığım en büyük yanlıştı
Seni böylesine sevmek
Ama ben bu yanlışı.
Bilerek seve isteye yaptim.
Sevmek az kalır ben sana taptım
Saçının her bir teline hasretini yazdım
Kirpiklerinin sayılarını ezberledim
Her bir kirpiğine sevdamızı anlattım
Varmı böyle bir aşık yada benim gibi maşuk
Bunu inan bende bilmiyorum ,
Ben gözlerinden başladım seni sevmeye
Göz bebeklerine baktıkça kalbine ulaştım.
Rabbimden dualarımda seni diledim
Bitmek bilmeyen sensiz geceler de
Yüreğim her üşüdüğünde .
Elimdeki bir kaç resmine bakıp ısıttım
Sensizliğin ayazında üşüyen yüreğimi.

Ya susmalarımız , biz konuşmasak bile
Bakışlarımız anlatırdı bize
Sevinçlerimizi
Kırgınlıklarımızı.
Zamansızlıklarımızı

Yada şiirler okurduk ,
Her duygumuzu siirlerimizde anlatırdık,
Ta ki o şiirler içimize huzur doldurana kadar.
Sonra huzurlu bir şiirle uyurduk ..
Sen benim cennetimdin
Ben senin huzurun
Böyle seslenirdik, bir birimize.
Şimdi iki yabancı olduk .
Sen başka bir diyardasin
Ben başka bir diyarda...
Söylesene nasıl bir şey bırakıp gitmek
Yada yok etmek en güzel duyguları.
Oysaki ben zamanı bırakmıştım avuç iclerine
Kalbimi bıraktığım gibi
Belki anlatamam hiç bir seyi
Ve kıyaslayamam hiç bir şeyi
Ne bir tek gülüşünle
Nede öylece terk edip gidişinle.
Yıkılsa şimdi bu koca dünya ne yazarki
Zaten yıkıldı bitti sevdaya dair bütün umutlar.
Zaten yok oldu gitti her şey.
Şimdi yine yalnızlığımı paylaşıyorum
Benim gibi yanlız ve kimsesiz şiirler ile.
Bir şiir gibi yanlızım sensiz.
Gittiğin yerde mutlu kal...
Ben yine hasreti dilinde pervane
Yine yanlız
Yine sensiz
Yine çaresiz
Bi çareyim artık sensizliğin hüzün kokan sokaklarında...
Yokluğunun eş anlamlısını arıyorum
Kaldırım taşlarında , inzivaya çekilmişken sensiz bu şehir...

SİNAN İNCEL