Yağmur dinmişti.
Güneş ısıtmasa da kedileri
Beraber yürüyorduk keyifle dar bir yolda.
Ellerim kurumuş,
Gözüm dolaşıyordu tüm sokaklarda;
Bir şey arar gibi.
Ama aramak yokluğunu getiriyordu akla.
Kafama yatmıyordu...
Gönül almak için gönül vermek gerekti çok...
Isındım çok...
Yokluğunda da ısındım çok
Gülümsemeni düşünerek.
Aklıma yattı o zaman.
Yağmur sonuydu...
Anımsayamamayı tercih ederdim.
Kayıt Tarihi : 5.10.2014 21:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
boşuna uğraşma yağmur , pişmiş aşk'a su katamassın
Meğer ahmak ıslatanmış :)
TÜM YORUMLAR (2)