Yokluğun Şiiri - Tezcan Bilgiç

Yalnızlık beni senden sonra çok üzdü,
Yağmur geldi yine, güzdü...
Tüm kuru yapraklar tek tek düştü,
Senle geçen tüm zamanlar sadece düştü...
Bu sabah hayallerim sensizlikle görüştü,
Sensiz geçen zaman benim için ölüştü...
Son kez göz göze geldiğimizde bir kıştı,
Hayalimde senle olmak bana çok yakıştı...
O kış sözlerim sözlerine yaklaştı...
İşte o gün mutlulukta sona varıştı...

Şimdi hasretim sana,
Birde her yaz bembeyaz kara...
Sen yokken düşlerim kapkara...
Bu yürek sensizken hep yara,
Ah hayat hasretim ben yara!
Yürek düştü bak şimdi dara...
Nasıl ulaşırım bilmiyorum sana,
Ne olur bir kere olsun sen ara...
Sesini duyayım yeter o bana...
Bu yürek vurgun yokluğuna...
Aşık gözlerine çılgıncasına...
Gördüğüm an düşer damlalar adına,
Ne sen kalırsın orada ne yaş anlasana...
Bari yokluğunu bırak yanıma...
O da giderse naparım ben bir başıma?
Bende sensin bugün, senertesi yarına...
Peki bu aşk kalır mı benim yanıma?
Gözlerin düşer aklıma,
Yaşadığım son anıma...