Öyle yoksun ki,
Yokluğunun çokluğunda azalıyorum.
Parça parça dökülüyor varlığım,
Gözlerimden bakışın
Gittiğinden beri...
Hatıraları çekip üzerime yorgan misali
Avunmaya çalışsam da nafile.
Öyle yoksun ki,
“Hiç”bile utanıyor anlamsızlığından.
Öyle yoksun ki,
Yokluğun çoğaldıkça yok oluyorum
Kayıt Tarihi : 3.3.2013 23:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!