Uyutmadı gene yokluğun
Kırılan bir kemiğin ağrısında
Hasretin estikçe sızıladı
Sevgin ısıttıkça yeniden kaynadı
Düşündükçe ağırlaştı yokluğun
Gözlerime dirediğim kirpiklerim devrildi
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta