Uyutmadı gene yokluğun
Kırılan bir kemiğin ağrısında
Hasretin estikçe sızıladı
Sevgin ısıttıkça yeniden kaynadı
Düşündükçe ağırlaştı yokluğun
Gözlerime dirediğim kirpiklerim devrildi
Enkazında kaldı gözlerim
Hercümerç oldu yarım kalan hayallerim
Tiksindirdi ruhumu yokluğun
Bedenim yaşanmaz bir yer oldu
Gelinmezlere mi gittin ey Nazlım
Bu şehir bana dar oldu...
Kayıt Tarihi : 17.9.2012 22:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mesut Akşin](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/09/17/yoklugun-295.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!