Yoklugun Şiiri - Hidir Kalay

Böyle sade ve öyle rengarenk, öyle huzur dolu,
öyle bir bariskin
ve sevecen olmali HAYAT
böyle davetkàr ve kendine inatci ve cüretkàr sevilesi
iste öyle bir HAYAT
HASRET...
birtek sana benzemeli böyle, olasi özlenesi
birtek sen öznesi
pencereden gelisini beklerken
seyre doyumsuz bir seyirci gibi
ucsuz bucaksiz deryalar icinden
sanki susuz seni icmisim ben
bir yudumuna hasret
ictigimi bile bilmeden unutmusum
yelkenlerimde eksilse bile rüzgar
sen diye deniz kizina kürek cekmis
yolunda
vurgun yemis, vurulmusum ben
sana hasret
catlamis dudaklarimda,
yanmis tuzundan denizinin,
tebessümü kanatir, bana gelen senin
hayalinin bile ihtimali
firtina cikar
deniz delirir
dudak kanar
bir deniz kizi hayallerimde
terkeder
beni
güpe gündüz aldatir
an gelir
rüzgar diner
firtina biter
günes batar
ay bile yok, mehtabin yoksa
gök bile kapkara bulut cökmüs
yüzünden
yelken küser
kürek düser
dümen $a$ar
kayik batar
iste öyle yürek ü$ür
yoklugunu icerken susuz denizinde
güne döner
Umut
sicacik bir güne$ gibi dogar
rüzgar döner
ula$mak sana mümkün yol yeniden
ü$ümem gecer
gün gelir varsamda sana
hasretim doyamazki bir türlü ama
doysa bile asla doldurulamaz
bemde geride sensiz yarattlmis
bosluk kadar
hic
bir daha
hic
bir insan
hic
dolduramaz
hic
doyamadigim
senin doldurdugun yer kadar
ve ben ölürüm sana doyana kadar

Hidir KALAY

Köln, 06.08.2012