Yokluğun zehir zemberek içimde,
Sözcükler vuruyor beni,
Görmezden gelinmeyecek sözcükler.
Kısacık bir zamana nasıl sığdırdın,
Hem sevgiyi hem güveni-güvensizliği sonra,
Artık asla inanmayacak olduğum sevgiyi.
Yaralı cümlelerimle aşkı anıyorum şimdi,
Bulduğumu sandığım an aldandığım,
Derin bir boşlukla bıraktığın aşkı.
Anılacak anımız bile yok, bir keskin sızı,
Sızım sızım sızlayan bir yaranın üstünde,
En dayanılmazı da tek başına yüklenmek her şeyi.
Duygusuz demişsin bana,nerden bileceksin,
Sadece geceleri kanayan bir yarayım ben,
Sor bakalım kendine,üç cümlelik mi sevgi?
Kayıt Tarihi : 10.1.2012 14:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
duygu yoğunluğu iyi ayarlanmış,son cümledeki tasvir oldukça güçlü olan başarılı dizelerinizi beğeniyle okudum..tebrik ediyorum..
+10 puan
sadece bu dize bile şiire damgasını vurmuş.
Gerçekten de gece olup yalnız kaldığımızda yaralarımızın kanamasına izin verir; gündüzleri,
herkesle beraber gülmeye çalışır yaralarımıza tuz basarız.
Bu güzel şiirinizden dolayı sizi gönülden kutluyorum tebrikler, muhabbetle selamlıyor nice şiirlere diyorum.
Yalnız ne var ki dileğim, bu yaşta hayatın güneşli gülümseyen yüzünü de görmeniz sevgiler
Duygu/kurgu düzlemindeki her ileti şiirdeki iç ses'ten çıkıyor ve 'o'olana yöneliyor.
Dizelere yaslandırılan soru(n)lar aşkın öteki yüzüyle ilintili.
Yaşamı anlamsızlaştıran bu başat çöküş durumu şiirin bütüncül yapısını hüzüne bulamaya yetiyor.
Serbestte yetkin bir sunum.
İlgiyle okudum.
Kutluyorum Efendim.
Erdemle.
TÜM YORUMLAR (3)