Yokluğun Şiiri - Adam Oliver Yildirim

Bu gece ıslattın kalbimin kuru kırmızılığını,
Gömdün gözyaşlarını gözlerime,
İstediğin zaman beni ağlat diye,
Ezberledin beni, hadi git aldat yine.
Ben çağırırken seni içimdeki umutla,
Verimsiz tarlalar en güzel çiçekleri açtı be,
Ama sen bana dönüp de,
Bir kere bile bakmadın yüzüme.
Yürüdüğüm kaldırımlar artık beni kaldıramaz güçte,
Yokluğun ağır, yokluğun yoğun, yokluğun
Gökyüzünden damlayan bir yağmur damlası değil,
Ayağıma bağlanmış okyanusun en dibine sürükleyen,
Beni nefessiz bırakan, ağır bir kaya parçası gibi,
Sensizilik, bıraktığın sessizlik,
Bana yaşattığın sefalet hayat,
Yokluğunu tanımlayan tek şey
Hergün ve her gece fısıldadığım güzel ismin.