Yokluğun Şiiri - Esra Algan

Gözlerinde hiç sabahı olmadı gecelerimin

Ve gözlerin ışığına hasret bıraktı

Ilık bir nefes gibi okşarken yanağımı

Buruk mevsimler doğuran rüyalarım

Sevmek hiç bu kadar yaralamadı

Ve sevmeler hiç bu kadar yara almadı

Kalpte duran masumiyet

Hiç bu kadar zalim olmadı

Ellerin hiç dokunmadı şefkatle

Sızlayan anılarım hiç susmadı

Aşk nasibini almadı sadakatten yana

Bu aşka bahaneler hiç yakışmadı...

Yıkılan bu virane çınlayıp durdu

Hoyrat sözlerin umulmaz depreminde

Bir nebze ışığa hasret bıraktı

Yokluğun, pervasız cehenneminde…