Yokluğun Şiiri - Ahmet Öztürk 2

Sevdanın bir ucunda, uçurumdayım,
Görmediğin, bilmediğin bir diyardayım.
Sen umudun doğduğu yerde kalırken,
Ben umudun battığı yerdeyim.

Gün seninle başlayıp seninle bitiyor,
Günlerim seni özlemekle geçiyor,
Göğsüm de sevda ateşlerin yanıyor,
Yokluğun damla damla eritiyor.

Sıcak gecelerin soğuk yatağındayım,
Kırık dökük bir anı diyarındayım.
Kederden kedere sürüklenirken ömrüm,
Senin umudunla avunmaktayım.

Karartmışlar burada pembe ve maviyi,
Yakmışlar gülleri ve geceleri,
Seni hatırlatmasın diye,
Sürgüne yollamışlar güzellikleri.