yokluğun insanı kendisiyle düşman ediyor
hiçbir ülke ara bulamıyor inatla çatılmış kaşlarına
aramızda büyük bir gözyaşı nehri
atlasam boğulacağım
bakışlarının derinliklerinde
oysa tek bir gülüş yeter beni kurtarmaya
bilmiyorum inadına mı ağlıyorsun
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta