Yokluğun Şiiri - Bahar Karapınar

Bir bahar akşamında, ılık esen rüzgar huzuruydu varlığın...
Kuşlarımın özgürce uçmalarıydı gökyüzünde...
Sabahlara; umutla bakan gözlerim oluyordun,
Yaşam sevincimdin, bîçare yüreğimde.
Adın düşmüyordu,şimdi susan dilimden,
Kelimeler mi daha bir anlamlıydı,
yoksa; varlığınmıydı konuşmama sebep?
Her günün sonunda SEN olan geceler vardı!
Daha bi parlaktı gece,yıldızlıydı...
Şimdi zifiri karanlık, yokluğuna inat
Daha bi boğucu, nefessiz, çaresiz...
O kadar var etmişimki seni bende,
Yokluğuna kendimi hazırlamamışım.
En güzel güllerin açtığı bahçemde...
Şimdi hazan vurmuş gül yaprakları yerlerde! ..