Yokluğun Şiiri - Abdulsamet Gözübüyük

Hayalin, bir an olsun yalnız bırakmadı beni
Gece sessiz, gece uyuyor,
Ben seninle başbaşayım, sen ise benden habersiz
Yine dem vuruyorum sabahlara..

En kuytulara gömdüm acıyı,
Hayalin bile alıp götürüyor bu sancıyı.
Bir nağmedir çınlatıyor kulaklarımı,
Gülüşünde saklı gönlümün baharı.

Sal yüreğini boşluğa,
Gece alıp bana getirsin,
Bırak nefesin nefesimde titresin,
Ellerim, saçların arasında gezinsin.
Mutluluk, üzerime yağmur gibi yağsın.

Ah yokluğun,
Bir cehennem gibi sarmış bedenimi
Alınan her nefes bir katran gibi
Yüreğimdeki yarayı azdırır durur.
Bu ızdırap hiç bitmeyecek sanki..