Yokluğun Şiiri - Sezen Caglar

• 

  Yavuz Uzunyurt

  Yokluğun
  
  Sen benden giderken gözlerimdeki gülüşleri
  İçimdeki mutlulukları da alıp götürdün
  Gözlerim şimdi yağmurlarla yarışmakta
  Kalbim sensiz tövbeli sevmelere
  Düşün sevgilim bak sensiz ne haldeyim
  Ve hangi karanlık çıkmazların içindeyim
  Sonbaharda sürüklenen sarı bir yaprak misali
  Kurumak üzere bir çiçek gibiyim
  Hangi sevgi doldurur boşluğunu
  Hangi aşk çarpmasını sağlar yüreğimin
  Buz gibi olmuş ellerimi esmer ellerinin dışında
  Hangi ellere teslim edebilirim ısınması için
  Saçlarıma gözlerime kim türküler söyler şimdi
  Seni hayal ediyorum çölde serap görür gibi
  Yakınken uzak düşlerim oldun birden
  Katran karası gecelerde sensiz öksüzüm
  Çaresi yok biliyorum ama yinede bir umut bekliyorum
  Kapatıyorum gözlerimi ellerimi açıp yalvarıyorum
  Dualar ediyorum geri dönmen için
  Taştan değil benim tanıdığım kalbin
  Sen bana kıyamazsın ya da ben böyle istiyorum
  Sensiz bir hayat neresinden bakarsan bak bomboş
  Aşkın anlamı yok sevgiler tatsız tuzsuz
  Gecelere asıyorum yanlızlığımı nöbet tutuyor yokluğunda
  Sadece anılarla tek başımayım sevgilim tek başıma
  Soğuk odamın dört duvarı ağlıyor hatıralara
  Bir mum yak bir ışık göster bu acılarıma inat
  Bir kere daha dene tut tut ellerimi son kez
  Sonra olmaz dersen eğer söz birtanem söz
  Boyun eğecek kaderine bu yurek
  
  Sezen Caglar
  
  insanın okudukça okuyası geliyor bu şiiri doymak bilmiyor okumaya güzeller güzeli yüreğinize ve sihirli kaleminizi kutlarım TEBRİKLER

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (1)