Sessiz bir fırtınaydı
Ruhumda kopan.
Beni benden alıp
Çok uzaklara savuran.
Gözlerimde kalan son bakışını
Kaybetmek korkusuydu,
Hıçkıra hıçkıra ağlamama
Engel olan.
Her insanın içinde
Bir ateş vardır ya,
Ölünceye dek yanan.
Hani öldüğü gün sönen.
İşte benim içimdeki o ateş
Gittiğin gün söndü
Yokluğun bana ÖLÜMDÜ.
Kayıt Tarihi : 21.4.2008 12:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kaybetmek korkusuydu, BELKİ DE BENİ HAYATA BAĞLAYAN... DÜŞ GÖRMEYE, ISLIK ÇALMAYA, SEVİNÇ VE ACI GÖZYAŞLARI DÖKMEYE BİR BAĞ OLUR YOKLUĞUN... BELKİ DE BİR PAY ÇIKARIR BU HAYAT YOKLUĞUNDAN, BELKİ DE BİR UMUTTUR YOKLUĞUN.... BELKİ BİR SON BİR BAKIŞTIR KAHRETMEYE... BELİKİ DE BİR MERHABADIR HAYATA YENİDEN... AMA YOKLUĞUN BİR AZAPTIR KAHIR ORMANINDA..............Mustafa Yılmaz
Yoksunluğu dillendiren güzel bir şiirdi, kutlarım sevgiler...
Her an ölümü bekleyen bir
hayatı taşıyan bir kimse
ölüme kadar yanması buyurduğunuz
gibi mukadderdir.
Her insanın içinde
Bir ateş vardır ya,
TEBRİKLER
'Bir ayrılık, bir yoksulluk, bir ölüm..'
'Yokluk, yoksulluk' değil midir? Ya da 'yoksunluk..'
Göç gibi.. Ülkesiz sevdalar gibi.. Çekip gitmek gibi ardına bakmadan..
İşte odur ölüm... Canından Can vermek..
Ya da kesip hesabı, yeniden diyebilmek....
Etkili bir şiir.. Kutlarım Sibel Hanım..
yürekteki ateşi körükleyen de o sesiz fırtınadır ölmeden sönmez sibel hanım
TÜM YORUMLAR (72)