Yokluğun Şiiri - Fatih Hüseyin Nanelidere

Deli dolu gecelerde,
Yağan nisan yağmurunun kokusunda,
Bu şehrin ıslak yalnızlığında,
Köşedeki dilencinin çaresizliğinde,
Serseri küfürlerde,
Ben vardım, yapayanlız.

Çılgın fırtınaların durgun sabahlarında,
Yanıp sönen trafik ışıklarında.
Ve acının tadında,
Yokluğun katığında,
Mapusların yoksul voltalarında,
Kelepçelerin soğukluğunda
Yağlı ilmeğin ucunda,
Ben vardım, tek başıma.

Şakağımdaki kirli namlunun sıcaklığında,
Ta göğsümü delip geçen isyan haykırışında,
Sensizliğin yokluğunda,
Yapayalnız yine ben vardım.

Çünkü ben; senin sarhoşluğunda,
Çünkü ben; prangaların dilsizliğinde,
Çünkü ben; uzun gecelerin şafağında,
Çünkü ben; bir katilin masumluğunda,
Seni kendi ellerimle öldürdüm.....

Artık ben;
'GÜZELLİĞİN ZULME DÖNDÜĞÜ SINIRDAYIM.'
Fakat sen yoksun, yok.....
Hiçbir zamanda olmayacaksın.