yoklugun vuruyor yüreğime
gecenin karanlığında
dizlerimi böğrüme gömüp
ağlamaya başlıyorum
bi çocuk gibi
yenemiyorum şu
sensizligi
boş duvarlara
vuruyorum bu bedeni
nasıl olacak bilemiyorum
öylesina yaşıyorum işte
yaşamak denirse tabii
bunada
ben böleyim işte
yani serseri bi beden
taşıyorum
ama bu beden
inan bana
seni çok amaçok
seviyor
Kayıt Tarihi : 6.4.2007 14:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!