Yoklugumun son resmi Şiiri - Nurgül Yenigün

Yoklugumun Son Resmi

Attiginiz her adimda, sanki benden uzak
Bastiginiz her yerlerde beni ezip gectiniz
Yükselmenizin bedeli, sirtimdaki ayak izleriniz
Sanki bir suyun icinde beni boguyordunuz
Ve ve...ben cirpindim, cirpiniyorum...
ama siz görmediniz ve duymadiniz....

Aklim kumsal iken ben, ben bir kum tanesi
Ciktikca yükseklere siz, ben alcalir oldum
Susarak konusmak, kendimi anlatmak istedim
Görünmez cevheri buldum sonunda derken,...
....körlügü kör ettim deli bir tasla

Boslugu doldurdum derken
Dolu bir boslukla karsilastim
Neden ve nasillarla sebebini sorarken
Nicinle cevabladim
Varligimdan yoklugumu ararken...
....yalniz kaldi yoklugunun arasinda

Size cigliklarla ulasmaya basladim
...ama o ciglik sizde bir uyari bile olmadi
Sessizlikte ben, ben gürültüyle savastim bogustum
Varken yoku haykirirken ben,...
...var olanlarin icinde yok oldum

Ben oydum o, o kim biliyormusunuz o?
Yokluk, o ben, o benim yok olusum
Bana elvede ben ona gidiyorum
Sonsuz olan yokluga Bosluga
Zaten ona bir nefes kalmadim mi?

09/1997

Nurgül Yenigün