Yokluğumun en ücra köşelerindeyim…
Gözlerime yalnızlığın perdeleri çekilmiş
Görmüyorum hayatın sevgisini bugün
Hüzzam makamında ömrüm süzülüyor
Gülmüyorum güneşin sıcağında bugün…
Kaçırıyor zaman yaşamdan beni
Her geçen günde biraz daha bitiyorum
Her gün bir son gibi gece çöküyor
Ertesi gün yine bir başlangıç diyor zaman
Umutların rüzgârı da sütliman esmiyor
Sıcak kavuruyor tenimi yangın yeriyim
Yıkılmış bir ömür enkazı gibi darmadağın
Yokluğumun en ücra köşelerindeyim…
Oktay ÇEKAL
14.10.2012–22.53
Kayıt Tarihi : 18.11.2012 11:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!