yokluğumun ateşiyle
kimileri yanarken,yoklugum ateşiyle,
kimileri yaşıyor mutluluk rüzgarıyla.
esen imbat, samyeli,poyraz ve de karayel
peşinde bıraktığın yaprakların hep yalnız.
öyle çok yoruldum ki, öyle çok yordun ki.
hep peşinden koşarken mevsimler hep bahardı.
Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta