Yokluk, sen, neden benden beslersin gönlünü?
Zehrin yüreğime kusarsın...
Ne gelirsin benden halim sorarsın
Ne sensiz gecelerde derdim yoklarsın.
Yokluk,
Git, ellerin başka diyar bilmez mi senin?
Gönlün bulutlarıma hep kara çalar.
Sor bak ummana yok mudur başka divanesi
Hiç bir yerde bulunmaz mı ben gibi avanesi?
Saklarım, içimde umut denen damlayı,
Yeşertsin, en umulmaz gecede çaksın şimşekler
Birak yaram açılsın, sökülsün yerinden güller
Yokluk, başka viran ocakta tütsün dertlerin.
Ellerimi kavuştursam feryadım gökler inletir.
Bilinmezler ufkunda dertler söyletir.
Gelme istemem herkes bana keder dinletir.
Yokluk ummanda yıka, dağlara uçsun kederin.
Saklı cennette peri yokluğun beni bitirir.
Gel demen benden, beni alır, sana getirir...
23 Mart 2009 Akşam üstü dert eserken gönlüm yamaçlarından.
Yokluğun içerime zehr oldu kustum ağaran şakaklarımdan.
Kayıt Tarihi : 23.3.2009 17:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!