Arada bir yoklasan yüreğimi
Görürdün ne kadar derbeder olduğumu
Arada bir çalsan gönül kapımı
Bilirdin ne kadar yalnız kaldığımı.
Oysa sen çareyi kaçmakta buldun
Bıraktın yalnızlığı,başıma belâ
Sensizlik bir kılıç yarası gibi
En büyük acılara oldum mübtelâ.
Sensizlik yüreğimde bir ateş
İçimde kopuveren fırtına sanki
Vurdum kimsesizliğin tenha sahillerine
Nefret dalgaları çarpıyor bedenime.
Yıldızlar yere düşüyor tek tek
Geceler daha bir zifiri oldu
Bu acıya hangi yürek dayanır
Gidişinle taze bir can son buldu.
Kayıt Tarihi : 21.11.2005 14:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!