Her an üzünç, her daim çözümsüzlük
Sevmelerden, sevilmelerden payıma kalan
Çaresizliklerle boğuş, hainlerle savaş
Her defa yenik düştüm kirpiklerin ağırlığına
Acılarımı, sitemlerimi, nisyanlarımı haykırdım
Beni hayata bağlayacak seven biri olmadı.
Ellerimi avuçlarında tutacak kollarıyla saracak
Bir ipek yumağı yoktu!
O yoklar değil mi, hayatı bize zehir eden
Sayrı nöbetleri beynimi kemiriyor
Kentin tekmil caddelerine, meydanlarına
Usanmadım, yorulmadım, adını harfiyen yazdım
Gecelerin suçunu, puslu sabahlarda okudum
Tere battım, yüzümde çılgınlık alâmetleri
Başımı nereye çevirsem adın yazıyordu.
Sen yoktun!
Yorgun dalgaların serildiği kumsallara
Resmini çizdim kanımla taş duvarlara
Dere boylarında söğütlere seni anlattım
Kent seni bekliyordu, gelmeyecek seni
Rüzgâr adını verdiğim çiçeklerime saldırıyordu
Kentin en yakışıklısı, en yoksuluydu evim
Haşin rüzgârlar dolaşıyordu sensiz odalarda
Günlerce avareliğin varoşlarında dolaştım.
Sen yoktun…
Yoklar kâbus oldu çöktüler üzerime
Suya hasret ekinler gibi büktüm boynumu
Tanrı katına çıkacağım günahlarımın hesabına
Anısız insan olmaz da, toplanıp gelseler ne fayda
Sokak lambalarını söndürdü altın ışıklarla sabah
Güneşin sıcak yalazları okşadı sırtını gariplerin
Sahillerde sabahladı sazların melankolik ezgileri
Madenlerin dehlizlerinde mahsur kalmış zaman
Şiirlerime yasaklar koyarken kentin haramileri
Sen yoktun.
Yas tutma vaktidir uçsuz bucaksız yalnızlığım için
Viran bahçede hüzün çiçekleri büyüyor sessizce
Ben ki, çoktan alışmışım sessizliğin sesine
Yoksun,
Neredesin nicesin sen?
Dinmez ER / Çeşme / 2012. 07. 15 /
Dinmez ErKayıt Tarihi : 15.7.2012 12:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çocukluğumdan beri bildiğim ve severek dinlediğim bir türküdür. O acı ezgi, alır sizi bambaşka bir dünyaya götürür. Gönül söz dinlemiyor ya, isyanlarda ya, hep istediği olsun istiyor ya, türkünün götürdüğü dünyaya sarılır. Şairim, ayrılık sonrası dünyasına sığınmış, sarılmış ve de alışmış. ‘Dertleri zevk edindim’ misali yani.
Ayrılık sonrası fotoğrafı çok başarılı, muazzam olmuş şair ağabeyim. Candan kutlarım.
Sen yoktun.
Yas tutma vaktidir uçsuz bucaksız yalnızlığım için
Viran bahçede hüzün çiçekleri büyüyor sessizce
Ben ki, çoktan alışmışım sessizliğin sesine
Yoksun, neredesin sen?
Hayalin bir türlü ısınmayı beceremeyen kollarında sabahlar yalnızlığın sessizliği...Arar arar bulamaz gönül ...O kadar çok arar ki...Bulduğunda farkına varmaz....Tebrikler şair.
Yoksun, neredesin sen?
Şiirlerime yasaklar koyarken kentin haramileri
Sen yoktun./.../
İmgenin dehşetli gücüyle sıradışı cümleler...Kutluyorum sayın şair...
TÜM YORUMLAR (5)