Usulca serilmiş toprağa düşen her yaprak.
Soğuk, çok soğuk
Düşlerimde üşüyen keke bir çocuk
Eski dilde yazılı defterleri kapatmak üzere.
Zor! Çok zor inan boş gözlerle yerde yatmak
Hayat:
Suyu kesilmiş çeşme
Başında durulur mu?
Sonsuz uykuya yatmak
Uyuyan hiç yorulur mu?
Yıkıldı yıkılacak sırtımı tutan duvar
Zamandan arta kalan neyim var?
Yoktu demin penceremde
Şimdi kar taneleri kadar çok.
Dayan ha yüreğim dayan
Gün göstermez bilirim yüzüme kapanan aynam
Ne astığım ceketime
Ne yuttuğum sakızıma yanarım.
Canan çekti gitti çölüne
Unutulmuş ikindileri alarak
Sürüde ak koyunlar da bitti
Kör bıçağa düştü
Kara kuzudan kurban
Ya kar taneleri
Çoksunuz artık çok
Okuttuğum çocuklar kadar
Ya anamın elleri
Artık yoksunuz.
Yok.
Kayıt Tarihi : 9.11.2010 21:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Başarılar sevgili kalem.
Kör bıçağa düştü
Kara kuzudan kurban ...
özgün ve oral bir deyişiniz var...
Düşlerimde üşüyen keke bir çocuk ...
birde bu mısradaki keke kelimesi
kekeme olması gerekirdi
haksız mıyım...
TÜM YORUMLAR (4)