Yokken Şiiri - Şengül İhtiyar

Ben seni en çok

Yanımda yokken sevdim

Sen yokken

Sevdana sarıldım

Sen yokken

Vurmadım kendimi

Issız yolculuk'larıma

Sen yokken

Az biraz mahcup

Az biraz'da çocuk

Yokken

Bir yıldız daha kaydırdım

Düş'lerime senden yana

Şimdi kafamı yasladım yokluğuna

Kapama gözlerini çığlık'larıma

Yalvardım yetmedi

İsyan mı etmeli Tanrıya

Seni çıkardıysa karşıma

Yazmalı'ydı yazma-lı anlıma

Adını artık koynuma soktum

Bir bulut daha araladım

Düşlerime senden yana

Bir yıldız daha kaydırdım

Sana uyanan sabahlara

Yeteer sen yokken de

Çekilmiyorki bu sevda